Κατοικία στην Ανάβυσσο/αρχιτεκτονικό γραφείο hhh Architects
Το αρχιτεκτονικό γραφείο hhh architects του Νικήτα Χατζημιχάλη και της Ιωάννας Χολέβα δημιούργησε στην Ανάβυσσο μια μεζονέτα με απαράμιλλη θέα, μέρος ενός ενιαίου συνόλου δύο ανεξάρτητων κατοικιών, που βραβεύτηκαν από διεθνή κριτική επιτροπή ως ένα από τα καλύτερα υλοποιημένα έργα της τελευταίας διετίας στην Ελλάδα.
Κείµενο: Ντόση Ιορδανίδου / Φωτ.: Smart Studio
Κάθε καλοκαίρι που έρχονταν στη χώρα μας τα δύο αδέλφια, οι Ελληνοαμερικανοί Νίκος και Χριστίνα Παπαηλίου, οι διακοπές τους συνδυάζονταν πάντα με θάλασσα –είτε στη Σαρωνίδα, στο σπίτι του θείου τους, είτε στα νησιά. Και όταν αποφάσισαν κάποια στιγμή να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, έμεναν σε σπίτια στη Σαρωνίδα, μακριά από το κέντρο της Αθήνας, αλλά πάντα με θέα στη θάλασσα.
Η απόφαση για να αγοράσουν ένα κοινό οικόπεδο στην Ανάβυσσο και να χτίσουν τα σπίτια τους πάρθηκε λίγα χρόνια αργότερα, το 2006. Και ανέθεσαν τη δημιουργία των κατοικιών τους στο γραφείο hhh architects, δύο νέων αρχιτεκτόνων που σπούδασαν στη Βιέννη, του Νικήτα Χατζημιχάλη και της Ιωάννας Χολέβα, με δύο βασικά ζητούμενα: να είναι εντελώς αυτόνομες και όλα τα δωμάτια να αντικρίζουν τη θάλασσα και τον κόλπο της Παλιάς Φώκαιας.
Το αποτέλεσμα δικαίωσε όχι μόνο τους ιδιοκτήτες, αλλά επιβραβεύτηκε κιόλας παίρνοντας έπαινο από το διεθνές αρχιτεκτονικό περιοδικό «Δομές», αφού επιλέχτηκε από την κριτική επιτροπή αρχιτεκτόνων διεθνούς κύρους ως ένα από τα καλύτερα πραγματοποιημένα έργα της περιόδου 2008-2010 στην Ελλάδα. Για πολλούς καλούς λόγους: Οι δύο κατοικίες είναι μεν εντελώς ανεξάρτητες, σε απόσταση μεταξύ τους, αλλά στην πρόσοψη δείχνουν… μία, ένα ενιαίο αρχιτεκτονικό σύνολο.
Για να γίνει αυτό, δημιουργήθηκε μια εξωτερική μεταλλική κατασκευή και μια δεύτερη ενιαία πρόσοψη, με κάθετες, ημιδιάφανες τέντες, προσφέροντας σκίαση και ιδιωτικότητα, οι οποίες όμως είναι και «έξυπνες»: διαθέτουν αισθητήρες φωτός και ανεμόμετρα ούτως ώστε, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, να ανεβοκατεβαίνουν αυτόματα –ή χειροκίνητα, ανάλογα με τη διάθεση του ιδιοκτήτη–, και έτσι να μεταβάλλεται η εικόνα της όψης των κτιρίων. Παράλληλα, με αυτό τον τρόπο, αλλάζουν και οι χώροι των σπιτιών, αφού οι βεράντες άλλοτε γίνονται υπαίθριες και άλλοτε κλειστοί πρόσθετοι χώροι.
Ένα άλλο στοιχείο όπου όφειλαν οι αρχιτέκτονες να βρουν λύσεις ήταν το γεγονός ότι το οικόπεδο είχε εξαιρετικά έντονη κλίση. Γι’ αυτό το λόγο, οι τοίχοι αντιστήριξης έγιναν προς τα πίσω και κλιμακωτά –δημιουργήθηκε το γκαράζ στο υπόγειο, που φέρει μεταλλικές σχάρες στην οροφή του για να φωτίζεται και να αερίζεται, οι οποίες έγιναν ο διάδρομος που οδηγεί σε μια μεταλλική γέφυρα για την κύρια είσοδο των κατοικιών, κρύβοντας έτσι με κομψό τρόπο μια υψομετρική διαφορά εννέα μέτρων.
Όσο για τη θέα, οι αρχιτέκτονες κατάφεραν όλοι οι χώροι των κατοικιών να βλέπουν θάλασσα, αφού δεν υπάρχει κανένα πίσω δωμάτιο –όλα είναι ανοιχτά και διαμπερή. Και μπορεί εξωτερικά τα σπίτια να είναι πανομοιότυπα, το καθένα με τη δική του πισίνα και εντελώς ανεξάρτητο, ωστόσο εσωτερικά διαφέρουν στο μέγεθος, αλλά και στη διακόσμηση, ανάλογα με τις ανάγκες των ιδιοκτητών. Το σπίτι των διακοσίων εβδομήντα τετραγωνικών μέτρων που παρουσιάζουμε ανήκει στο ένα ζευγάρι με τον οκτάχρονο γιο τους, στον τραπεζίτη Ευάγγελο Κοντζιά και στη σύζυγό του Χριστίνα Παπαηλίου, η οποία διαθέτει με μια φίλη της ένα στούντιο ιατρικού και αισθητικού τατουάζ στο Χαλάνδρι.
Η κατοικία, που κινείται σε τρία επίπεδα, είναι εξοπλισμένη λιτά, με λίγα και επιλεγμένα έπιπλα σε απαλά χρώματα και ελάχιστα διακοσμητικά στοιχεία, που αποδίδουν μια ανάλαφρη αίσθηση. Το πρώτο, κάτω επίπεδο, που βγαίνει στη μεγάλη πισίνα, είναι χτισμένο από πέτρα –προϊόν της εκσκαφής του οικοπέδου– και έτσι, αφού έχει τις ίδιες αποχρώσεις με τη φύση της περιοχής, «χάνεται», μειώνοντας φαινομενικά τον αρχιτεκτονικό όγκο και κάνοντας την κατοικία να δείχνει διώροφη αντί τριώροφη.
Στον εξωτερικό χώρο, η μεγάλη πισίνα πλαισιώνεται από ξύλινο ντεκ δάπεδο και οι ομπρέλες με τις σεζλόνγκ, αλλά και ένα καθιστικό με καναπέδες και ένα τραπέζι από φάιμπεργκλας με τικ ψάθινες καρέκλες προσφέρουν καλοκαιρινές απολαύσεις. Στον εσωτερικό χώρο αυτού του επιπέδου υπάρχει ένα δωμάτιο-καθημερινό καθιστικό, εξοπλισμένο με έναν άνετο καναπέ και πολυθρόνες σε γκρίζο χρώμα, ενώ η γωνιά του μπαρ, με τα κομψά πορτοκαλί σκαμπό, έχει τοποθετηθεί σε έναν τοίχο καλυμμένο με μια ταπετσαρία με έντονα χρωματιστά λουλούδια.
Το διπλανό δωμάτιο-ξενώνας έχει επενδυθεί και αυτό με ταπετσαρία, όπως και το wc, αλλά και άλλοι χώροι της κατοικίας, αφού η ιδιοκτήτρια επέλεξε αυτό τον τρόπο για να δώσει χρώμα στους τοίχους παρά να τους βάψει, και επιπλέον, όπως σχολιάζει η ίδια, η αλλαγή της όποιας ταπετσαρίας γίνεται εύκολα, μεταβάλλοντας αμέσως την όψη του δωματίου. Εδώ υπάρχει και ένα μπάνιο με ντουσιέρες, σε άμεση πρόσβαση από την πισίνα, και ένα μικρότερο δωμάτιο υπηρεσίας.
Στον επόμενο όροφο, ένας μεγάλος ενιαίος χώρος φιλοξενεί το σαλόνι και, σε ένα ελαφρώς ψηλότερο επίπεδο, την τραπεζαρία με την κουζίνα, ούτως ώστε να αγναντεύεις από παντού θάλασσα. Τα δάπεδα είναι ανοιχτόχρωμα δρύινα, προσφέροντας μια ανάλαφρη αίσθηση, και τα έπιπλα κινούνται σε απαλούς τόνους. Ο παλ γκρι καναπές με τα πολύχρωμα μαξιλάρια συνοδεύεται από υπόλευκες ιδιαίτερες πολυθρόνες ενώ, στο υπερυψωμένο επίπεδο, η τραπεζαρία με το ξύλινο λιτό τραπέζι περιστοιχίζεται από μπεζ δερμάτινες καρέκλες του οίκου Cassina και η κουζίνα, ντυμένη κυρίως στα λευκά, διαθέτει πολλά ντουλάπια με γκρίζα τζάμια αμμοβολής. Το χρώμα δίνουν οι πίνακες, επιλεγμένοι με προσοχή και γούστο, ένας εκ των οποίων φέρει την υπογραφή της ιδιοκτήτριας, που είναι ερασιτέχνις, όπως διευκρινίζει η ίδια, αφού το αγαπημένο της χόμπι είναι η ζωγραφική.
Η μεγάλη βεράντα, με το γυάλινο προστατευτικό σκέπαστρο στην οροφή, διαθέτει μια λιτή ξύλινη τραπεζαρία για υπαίθρια γεύματα, ενώ στον εξωτερικό χώρο της κουζίνας ένα μπάρμπεκιου φανερώνει τις γαστρονομικές δραστηριότητες της φιλόξενης οικογένειας. Μια εσωτερική σκάλα οδηγεί με… ιδιαίτερο τρόπο στο επόμενο επίπεδο της μονοκατοικίας. Πρόκειται για μια ανάλαφρη μεταλλική κατασκευή με ντίζες, από τις οποίες «κρέμονται» τα σκαλοπάτια από μασίφ δρύινο ξύλο και ο πυρήνας της είναι βαμμένος κόκκινος, ως όμορφο διακοσμητικό στοιχείο. Ωστόσο εντός του κρύβεται ο αεραγωγός για τον κλιματισμό του κτιρίου, αφού η κατοικία δεν έχει κλασικά καλοριφέρ και κλιματιστικά –η αρχιτεκτονική ομάδα φρόντισε ώστε όλο το σύστημα θέρμανσης και ψύξης να γίνεται με κανάλια αεραγωγών, αλλά και να τα «κρύψει» έξυπνα ώστε να μην ενοχλούν στο μάτι.
Το τελευταίο επίπεδο της μονοκατοικίας φιλοξενεί τους πιο ιδιωτικούς χώρους της οικογένειας. Τα δύο υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους είναι ντυμένα στα λευκά, ωστόσο πινελιές χρώματος δίνουν οι ταπετσαρίες, καλύπτοντας μόνο έναν τοίχο στον κάθε χώρο, ενώ το κεφαλάρι του κρεβατιού των γονιών είναι επενδεδυμένο με ύφασμα σε μπλε και ασημί τόνους. Υπάρχει ακόμη ένας χώρος-έκπληξη, που δεν φαίνεται στην όψη του κτιρίου, αφού είναι προς τα πίσω. Πρόκειται για ένα δώμα, ένα μικρό πατάρι στην απόληξη της σκάλας, που ξεκίνησε με την ιδέα να λειτουργεί ως γραφείο, ωστόσο κατέληξε να είναι απλώς ένας έξτρα χώρος ξεκούρασης και οδηγεί σε μια υπέροχη βεράντα με πανοραμική θέα παντού.
Κάθε καλοκαίρι που έρχονταν στη χώρα μας τα δύο αδέλφια, οι Ελληνοαμερικανοί Νίκος και Χριστίνα Παπαηλίου, οι διακοπές τους συνδυάζονταν πάντα με θάλασσα –είτε στη Σαρωνίδα, στο σπίτι του θείου τους, είτε στα νησιά. Και όταν αποφάσισαν κάποια στιγμή να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, έμεναν σε σπίτια στη Σαρωνίδα, μακριά από το κέντρο της Αθήνας, αλλά πάντα με θέα στη θάλασσα.
Η απόφαση για να αγοράσουν ένα κοινό οικόπεδο στην Ανάβυσσο και να χτίσουν τα σπίτια τους πάρθηκε λίγα χρόνια αργότερα, το 2006. Και ανέθεσαν τη δημιουργία των κατοικιών τους στο γραφείο hhh architects, δύο νέων αρχιτεκτόνων που σπούδασαν στη Βιέννη, του Νικήτα Χατζημιχάλη και της Ιωάννας Χολέβα, με δύο βασικά ζητούμενα: να είναι εντελώς αυτόνομες και όλα τα δωμάτια να αντικρίζουν τη θάλασσα και τον κόλπο της Παλιάς Φώκαιας.
Το αποτέλεσμα δικαίωσε όχι μόνο τους ιδιοκτήτες, αλλά επιβραβεύτηκε κιόλας παίρνοντας έπαινο από το διεθνές αρχιτεκτονικό περιοδικό «Δομές», αφού επιλέχτηκε από την κριτική επιτροπή αρχιτεκτόνων διεθνούς κύρους ως ένα από τα καλύτερα πραγματοποιημένα έργα της περιόδου 2008-2010 στην Ελλάδα. Για πολλούς καλούς λόγους: Οι δύο κατοικίες είναι μεν εντελώς ανεξάρτητες, σε απόσταση μεταξύ τους, αλλά στην πρόσοψη δείχνουν… μία, ένα ενιαίο αρχιτεκτονικό σύνολο.
Για να γίνει αυτό, δημιουργήθηκε μια εξωτερική μεταλλική κατασκευή και μια δεύτερη ενιαία πρόσοψη, με κάθετες, ημιδιάφανες τέντες, προσφέροντας σκίαση και ιδιωτικότητα, οι οποίες όμως είναι και «έξυπνες»: διαθέτουν αισθητήρες φωτός και ανεμόμετρα ούτως ώστε, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, να ανεβοκατεβαίνουν αυτόματα –ή χειροκίνητα, ανάλογα με τη διάθεση του ιδιοκτήτη–, και έτσι να μεταβάλλεται η εικόνα της όψης των κτιρίων. Παράλληλα, με αυτό τον τρόπο, αλλάζουν και οι χώροι των σπιτιών, αφού οι βεράντες άλλοτε γίνονται υπαίθριες και άλλοτε κλειστοί πρόσθετοι χώροι.
Ένα άλλο στοιχείο όπου όφειλαν οι αρχιτέκτονες να βρουν λύσεις ήταν το γεγονός ότι το οικόπεδο είχε εξαιρετικά έντονη κλίση. Γι’ αυτό το λόγο, οι τοίχοι αντιστήριξης έγιναν προς τα πίσω και κλιμακωτά –δημιουργήθηκε το γκαράζ στο υπόγειο, που φέρει μεταλλικές σχάρες στην οροφή του για να φωτίζεται και να αερίζεται, οι οποίες έγιναν ο διάδρομος που οδηγεί σε μια μεταλλική γέφυρα για την κύρια είσοδο των κατοικιών, κρύβοντας έτσι με κομψό τρόπο μια υψομετρική διαφορά εννέα μέτρων.
Όσο για τη θέα, οι αρχιτέκτονες κατάφεραν όλοι οι χώροι των κατοικιών να βλέπουν θάλασσα, αφού δεν υπάρχει κανένα πίσω δωμάτιο –όλα είναι ανοιχτά και διαμπερή. Και μπορεί εξωτερικά τα σπίτια να είναι πανομοιότυπα, το καθένα με τη δική του πισίνα και εντελώς ανεξάρτητο, ωστόσο εσωτερικά διαφέρουν στο μέγεθος, αλλά και στη διακόσμηση, ανάλογα με τις ανάγκες των ιδιοκτητών. Το σπίτι των διακοσίων εβδομήντα τετραγωνικών μέτρων που παρουσιάζουμε ανήκει στο ένα ζευγάρι με τον οκτάχρονο γιο τους, στον τραπεζίτη Ευάγγελο Κοντζιά και στη σύζυγό του Χριστίνα Παπαηλίου, η οποία διαθέτει με μια φίλη της ένα στούντιο ιατρικού και αισθητικού τατουάζ στο Χαλάνδρι.
Η κατοικία, που κινείται σε τρία επίπεδα, είναι εξοπλισμένη λιτά, με λίγα και επιλεγμένα έπιπλα σε απαλά χρώματα και ελάχιστα διακοσμητικά στοιχεία, που αποδίδουν μια ανάλαφρη αίσθηση. Το πρώτο, κάτω επίπεδο, που βγαίνει στη μεγάλη πισίνα, είναι χτισμένο από πέτρα –προϊόν της εκσκαφής του οικοπέδου– και έτσι, αφού έχει τις ίδιες αποχρώσεις με τη φύση της περιοχής, «χάνεται», μειώνοντας φαινομενικά τον αρχιτεκτονικό όγκο και κάνοντας την κατοικία να δείχνει διώροφη αντί τριώροφη.
Στον εξωτερικό χώρο, η μεγάλη πισίνα πλαισιώνεται από ξύλινο ντεκ δάπεδο και οι ομπρέλες με τις σεζλόνγκ, αλλά και ένα καθιστικό με καναπέδες και ένα τραπέζι από φάιμπεργκλας με τικ ψάθινες καρέκλες προσφέρουν καλοκαιρινές απολαύσεις. Στον εσωτερικό χώρο αυτού του επιπέδου υπάρχει ένα δωμάτιο-καθημερινό καθιστικό, εξοπλισμένο με έναν άνετο καναπέ και πολυθρόνες σε γκρίζο χρώμα, ενώ η γωνιά του μπαρ, με τα κομψά πορτοκαλί σκαμπό, έχει τοποθετηθεί σε έναν τοίχο καλυμμένο με μια ταπετσαρία με έντονα χρωματιστά λουλούδια.
Το διπλανό δωμάτιο-ξενώνας έχει επενδυθεί και αυτό με ταπετσαρία, όπως και το wc, αλλά και άλλοι χώροι της κατοικίας, αφού η ιδιοκτήτρια επέλεξε αυτό τον τρόπο για να δώσει χρώμα στους τοίχους παρά να τους βάψει, και επιπλέον, όπως σχολιάζει η ίδια, η αλλαγή της όποιας ταπετσαρίας γίνεται εύκολα, μεταβάλλοντας αμέσως την όψη του δωματίου. Εδώ υπάρχει και ένα μπάνιο με ντουσιέρες, σε άμεση πρόσβαση από την πισίνα, και ένα μικρότερο δωμάτιο υπηρεσίας.
Στον επόμενο όροφο, ένας μεγάλος ενιαίος χώρος φιλοξενεί το σαλόνι και, σε ένα ελαφρώς ψηλότερο επίπεδο, την τραπεζαρία με την κουζίνα, ούτως ώστε να αγναντεύεις από παντού θάλασσα. Τα δάπεδα είναι ανοιχτόχρωμα δρύινα, προσφέροντας μια ανάλαφρη αίσθηση, και τα έπιπλα κινούνται σε απαλούς τόνους. Ο παλ γκρι καναπές με τα πολύχρωμα μαξιλάρια συνοδεύεται από υπόλευκες ιδιαίτερες πολυθρόνες ενώ, στο υπερυψωμένο επίπεδο, η τραπεζαρία με το ξύλινο λιτό τραπέζι περιστοιχίζεται από μπεζ δερμάτινες καρέκλες του οίκου Cassina και η κουζίνα, ντυμένη κυρίως στα λευκά, διαθέτει πολλά ντουλάπια με γκρίζα τζάμια αμμοβολής. Το χρώμα δίνουν οι πίνακες, επιλεγμένοι με προσοχή και γούστο, ένας εκ των οποίων φέρει την υπογραφή της ιδιοκτήτριας, που είναι ερασιτέχνις, όπως διευκρινίζει η ίδια, αφού το αγαπημένο της χόμπι είναι η ζωγραφική.
Η μεγάλη βεράντα, με το γυάλινο προστατευτικό σκέπαστρο στην οροφή, διαθέτει μια λιτή ξύλινη τραπεζαρία για υπαίθρια γεύματα, ενώ στον εξωτερικό χώρο της κουζίνας ένα μπάρμπεκιου φανερώνει τις γαστρονομικές δραστηριότητες της φιλόξενης οικογένειας. Μια εσωτερική σκάλα οδηγεί με… ιδιαίτερο τρόπο στο επόμενο επίπεδο της μονοκατοικίας. Πρόκειται για μια ανάλαφρη μεταλλική κατασκευή με ντίζες, από τις οποίες «κρέμονται» τα σκαλοπάτια από μασίφ δρύινο ξύλο και ο πυρήνας της είναι βαμμένος κόκκινος, ως όμορφο διακοσμητικό στοιχείο. Ωστόσο εντός του κρύβεται ο αεραγωγός για τον κλιματισμό του κτιρίου, αφού η κατοικία δεν έχει κλασικά καλοριφέρ και κλιματιστικά –η αρχιτεκτονική ομάδα φρόντισε ώστε όλο το σύστημα θέρμανσης και ψύξης να γίνεται με κανάλια αεραγωγών, αλλά και να τα «κρύψει» έξυπνα ώστε να μην ενοχλούν στο μάτι.
Το τελευταίο επίπεδο της μονοκατοικίας φιλοξενεί τους πιο ιδιωτικούς χώρους της οικογένειας. Τα δύο υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους είναι ντυμένα στα λευκά, ωστόσο πινελιές χρώματος δίνουν οι ταπετσαρίες, καλύπτοντας μόνο έναν τοίχο στον κάθε χώρο, ενώ το κεφαλάρι του κρεβατιού των γονιών είναι επενδεδυμένο με ύφασμα σε μπλε και ασημί τόνους. Υπάρχει ακόμη ένας χώρος-έκπληξη, που δεν φαίνεται στην όψη του κτιρίου, αφού είναι προς τα πίσω. Πρόκειται για ένα δώμα, ένα μικρό πατάρι στην απόληξη της σκάλας, που ξεκίνησε με την ιδέα να λειτουργεί ως γραφείο, ωστόσο κατέληξε να είναι απλώς ένας έξτρα χώρος ξεκούρασης και οδηγεί σε μια υπέροχη βεράντα με πανοραμική θέα παντού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου