Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας Τα βρίσκει μπροστά του από τότε που γεννήθηκε, εκείνα ακίνητα να περιμένουν το βλέμμα του, στου Φιλοπάππου, σε αθηναϊκά πεζοδρόμια, σε κείνο το δάσος της Ροδόπης που τότε επισκέφτηκε, στην πλατεία Μαβίλη, σε μακρινές ρεματιές της Εύβοιας, στο Πεδίον του Άρεως , στο Άλσος Παγκρατίου, σε κήπους της Εδέμ, στην Unter den Linden του Βερολίνου, στην ενδοχώρα της Αγγλίας που τον δίδαξε ότι υπάρχουν και Lilacs , πασχαλιές δηλαδή που είναι δέντρα και όχι σαν τους θάμνους που υπήρχαν στις αναμνήσεις του. Η Μεσοποταμία των παιδικών του αναμνήσεων. Γεννήθηκε και μεγάλωσε ανάμεσα σε δύο ποτάμια, και τα δύο με ονόματα πανάρχαια ελληνικά, εκείνος πολύ πιο κοντά στον Ιλισσό αλλά ο Κηφισσός πάντα υπήρχε και το ήξερε. Το αρχικό του «έξω» Σύμπαν είχε πεζοδρόμια με μουριές, ελιές και νεραντζιές, Δημοτικό σχολείο στην οδό Βε ΐ κου και πάνω από όλα , πιο κοντά δηλαδή στον ουρανό, Φιλοπάππου, λόφος μαγικός με μεγάλο πρωταγωνιστή...