ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΟ (Chrysanthemum morifolium)

 

 

 

 

 

 

 

 Fyta KITANTZHS

Ένα από τα πιο δημοφιλή ανθοκομικά φυτά είναι το χρυσάνθεμο. Κυριαρχεί τόσο στα μπαλκόνια τους κήπους και τις ανθοδέσμες όσο και στα πάρκα και τις πλατείες. Το όνομα τους το εμπνεύστηκε ο γνωστός βοτανολόγος Λιναίος ενώνοντας τις λέξεις χρυσός και άνθος. Το φυτό αυτό κατάγεται από τη Κίνα και στην Ελλάδα μπορεί να το ακούσουμε και με το όνομα Αγιοδημητριάτικο μιας και βρίσκεται σε πλήρη άνθηση το μήνα Οκτώβριο.

Είναι της οικογένειας Compositae, πολυετές φυτό ζωηρής βλάστησης. Το άνθος του είναι σύνθετο και υπάρχει σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Ανάλογα με το σχήμα και τη μορφή τους τα άνθη χωρίζονται σε 4 κατηγορίες: τα μονά (τύπου μαργαρίτας), τα άνθη τύπου ανεμώνας, τα σφαιρικά και τα μεγαλανθή. Τα φυτά που καλλιεργούνται για δρεπτό άνθος διακρίνονται στα μονανθή (έχουν ένα άνθος σε κάθε μακρύ στέλεχος) και στα πολύανθα (έχουν περισσότερα άνθη σε κάθε στέλεχος). Τα χρυσάνθεμα έχουν πυκνό σκουροπράσινο φύλλωμα με χαρακτηριστικά λογχοειδή και πριονωτά φύλλα.

Το χρυσάνθεμο πολλαπλασι­άζεται με σπόρο και με μοσχεύματα. Ο πολλαπλασιασμός με μοσχεύματα προ­τιμάται επιχειρηματικά. Θέλει έδαφος αφράτο, πλούσιο σε οργανική ουσία και με καλή στράγγιση. Το χρυσάνθεμο καλλιεργείται και σε υδροπονική καλλιέργεια. Για σωστή ανάπτυξη θα πρέπει να έχουν άπλετο ηλιακό φως κατά τη διάρκεια της μέρας. Δε θα πρέπει να γίνεται αλόγιστο πότισμα αλλά μόνο όταν το χώμα είναι ξερό καθώς το συχνό πότισμα μπορεί να προκαλέσει σάπισμα των ριζών. Η διαδικασία του ποτίσματος θα πρέπει να γίνεται κανονικά όλο το χρόνο και όχι μόνο τη περίοδο άνθησης. Όταν το φυτό βρίσκεται στη περίοδο της άνθησης θα πρέπει να αφαιρούνται τα μαραμένα άνθη έτσι ώστε να διατηρηθούν τα υπόλοιπα άνθη για περισσότερο χρόνο. Μετά το τέλος της περιόδου άνθησης τα μαραμένα πλέον άνθη θα πρέπει να αφαιρούνται και να γίνεται κλάδεμα του φυτού.

Οι σημαντικότεροι εχθροί του χρυσάνθεμου είναι οι αφίδες, οι θρίπες, οι τετράνυχοι και οι αλευρώδεις. Τα χρυσάνθεμα προσβάλλονται και από μυκητολογικές ασθένειες όπου οι κυριότερες είναι η σήψη της βάσης των βλαστών, η βερτιτσιλλίωση, η σήψη των ανθέων, το ωίδιο κ.α.

 

 

 

 

 

Συνίσταται να φυτεύεται κοντά σε τοίχους ή κτίρια με σκούρα χρώματα. Μπορούν να φυτευτούν σε φυτοδοχεία και να στολίσουν εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Θεωρείται ιδανικό φυτό για τη δημιουργία ανθικών πλαισίων, αρκεί να φυτεύεται πυκνά σε αποστάσεις 0,2μ. περίπου. Με τον ίδιο τρόπο φύτευσης προβάλλεται εντυπωσιακά μέσα σε χλοοτάπητα.