Villa d'Este - Tivoli - Italia

Περίπου 30 χιλιόμετρα ανατολικά από τη Ρώμη, βρίσκεται το Τίβολι. Χτισμένο στους καταρράκτες του ποταμού Ανιένε, ο οποίος στην πορεία του βρίσκει κι ενώνεται με τον Τίβερη, κατοικείται ήδη από τους Ρωμαϊκούς χρόνους (338 π.Χ.). Η θέα του κάμπου της Ρώμης, είναι μαγευτική, ήδη από την πρώτη πλατεία που συναντάτε μπαίνοντας στην πόλη. Όσοι έχετε πάει στην Βεροια, θα θυμάστε την πλατεία της Ελιάς, με τον κάμπο κάτω.



Στο Τίβολι έφτασα, για την Villa d'Este. Πρόκειται για ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco, με μια εντυπωσιακή ποσότητα σιντριβανιών, νυμφών, βρυσών, τεχνητών σπηλαίων, που αποτέλεσαν παράδειγμα και έμπνευση για τους μπαρόκ κήπους της υπόλοιπης Ευρώπης κατά την Αναγέννηση.

Η είσοδος στην βίλα είναι στο πιο ψηλό μέρος του κτίσματος, επάνω στο λόφο, με τη βίλα και τους κήπους της να εκτείνονται στην πλαγιά από κάτω. Ήδη μπαίνοντας στην εσωτερική αυλή της βίλας μας καλωσορίζει το πρώτο συντριβάνι, προοίμιο μιας ατελείωτης σειράς υδάτων που ανεβοκατεβαίνουν και μας προκαλούν έντονη διούρηση (συμβουλή:κατουρήστε πριν μπείτε στην βίλα, ακόμη και μέσα στο κτίσμα υπάρχουν παντού νερά!).




Ο καλός κυριούλης που έχτισε τη βίλα στη σημερινής της μορφή ήταν ο καρδινάλιος Ιππόλυτος Β' ντ'Έστε, γιος του Αλφόνσο ντ'Έστε και της διάσημης Λουκριτίας Βοργίας. Η βίλα διακοσμήθηκε εσωτερικά από διάσημους ζωγράφους της εποχής, με ένα στυλ ιδιαιτέρως γκροτέσκο αλλά παρόλ' αυτά όμορφο. Κατά τη διάρκεια των χρόνων πολλοί διάσημοι πέρασαν από εκεί, συμπεριλαμβανομένου και του Ούγγρου συνθέτη Franz Liszt.



Στον επάνω όροφο βρίσκονται τα προσωπικά διαμερίσματα του Ιππόλυτου, ενώ κατεβαίνοντας στον κάτω όροφο, βρίσκουμε τις σάλες των ευγενών. Η οροφή του κεντρικού διαδρόμου είναι ψηφιδωτή με πανέμορφα ανάγλυφα λουλούδια, δημιουργώντας ένα σχεδόν τρισδιάστατο καμβά. Τα ανοίγματα του επάνω ορόφου παίρνουν φυσικό φως από την επάνω εσωτερική αυλή, φωτίζοντας όλο το μήκος του διαδρόμου με τα συντριβάνια.



Ναι, καλά διαβάσατε, κάτω τα φωτεινά ανοίγματα, υπάρχουν συντριβάνια μέσα στον διάδρομο, ο ήχος των οποίων, κρατούσε συντροφιά στους καλεσμένους που περίμεναν κάποια ακρόαση.


Η βίλα έχει χτιστεί επάνω σε αρχαία Ρωμαϊκή βίλα, σημάδι ότι ήδη από τους αρχαίους Ρωμαίους είχε ανακαλυφθεί και αξιοποιηθεί αυτό το υπέροχο μέρος. Υπάρχουν πολλά δωμάτια, κάποια εκ των οποίων έχουν κι αυτά σιντριβάνια. Υποψιάζομαι πως ο Ιππόλυτος πρέπει να πέθανε από τρομερούς ρευματισμούς...


Βγαίνοντας από τη σάλα των ευγενών, στο μπαλκόνι, απλώνεται κάτω ο κήπος, ανάμεσα σε μια οργιάζουσα φύση.


Στα νότια, βρίσκουμε το πρώτο μεγάλο σιντριβάνι, που απεικονίζει τους καταρράκτες του Ανιένε, ο οποίος ενώνεται με τον Τίβερη και φτάνει στη Ρώμη. Η Ρώμη συμβολίζεται με κάποια κτήρια αλλά και το καραβάκι στο κέντρο, που αντιπροσωπεύει το νησάκι του Τίβερη, την Τιβερίνα. Ακριβώς κάτω από το σιντριβάνι της μικρής Ρώμης, στο επόμενο επίπεδο, βρίσκεται το σιντριβάνι της Περσεφόνης (Proserpina).


Κοιτώντας βόρεια από το σιντριβάνι της μικρής Ρώμης, βλέπουμε ένα διάδρομο με 100 βρύσες. Ανά διαστήματα, βλέπουμε πέτρινους Αετούς να κρατάνε ανάγλυφα κλαδιά μηλιάς, που παραπέμπουν στον κήπο των Εσπερίδων και τον άθλο του Ηρακλή(υπάρχει αφιερωμένο δωμάτιο μέσα στο κτήριο με ζωγραφισμένους τους άθλους του).



Η παρουσία λειχήνων και βρύων είναι εντονότατη, πιθανώς για να δώσουν ένα τόνο παλαιότητας και κατά κάποιο τρόπο φυσικότητας στους τεχνητούς καταρράκτες που όμως τροφοδοτούνται από τον Ανιένε.



Περνώντας στην βόρεια πλευρά του κήπου, παραμένοντας στο ίδιο επίπεδο, βρίσκουμε το Οβάλ σιντριβάνι.


Συνήθως το καλοκαίρι, οι τουρίστες μπορούν να περάσουν κάτω από το διάδρομο με τις κολώνες, ώστε να παρατηρήσουν τις λαξευμένες μούσες, ενώ το νερό πέφτει από πάνω τους δροσίζοντας και διατηρώντας μια γλυκειά φρεσκάδα στην ατμόσφαιρα.





Κατεβαίνοντας στο κατώτερο επίπεδο της αυλής, βρίσκουμε το μεγαλοπρεπές σιντριβάνι του Ποσειδώνα, ενώ πάνω αριστερά βρίσκεται ένα μικρότερο αφιερωμένο στην Αφροδίτη.

Ακριβώς επάνω, βρίσκεται το σιντριβάνι του μουσικού οργάνου, το οποίο λειτουργεί ακόμα και σήμερα, μετά από συντήριση και παίζει κανονικότατα μουσική, βασισμένο στην υδραυλική πίεση του νερού.






Όπως είπαμε, το νερό βρίσκεται παντού και δεν υπάρχει σημείο το οποίο να μην έχει μια βρυσούλα, ένα ποταμάκι, ένα κατιτίς βρε αδερφέ. Για λόγους οικονομίας, παρόλο που το νερό προέρχεται από τη φυσική ροή του ποταμού, δεν λειτουργούν όλα τα σιντριβάνια, αλλά σας διαβεβαιώ πως ο ήχος του νερού είναι αρκετά δυνατός παντού.



Έχωντας φτάσει στο τελευταίο επίπεδο βρίσκουμε τις τρεις λιμνούλες που ολοκληρώνουν τους κήπους με διάφορα ψαρικά μέσα.




Δε λέω, καλό το νεράκι, αλλά έφυγα από τη βίλα με δύο κυρίαρχα συναισθήματα. Δίψας και άγχους να βρω τουαλέτα! Είχε και τον ανήφορο για να ξαναβρεθείς από εκεί που ξεκίνησες, συνεπώς ό,τι χαρά έκανες όταν κατέβαινες, στην έπαιρνε πίσω η ανάβαση των κήπων!