Μελιά

 

Με τους καρπούς  μικρές μπιλίτσες έπαιζαν εκείνος και οι συμμαθητές, όλοι ξέραν ότι οι καρποί  «δεν τρώγονται»  αλλά το δέντρο το έλεγαν «το δέντρο»,  δεν ήξεραν το όνομά του

 

« Πώς το λένε αυτό το δέντρο ; » άρχισε να ρωτάει όταν μεγάλωσε. Κάποιοι αγρότες στην Αιτωλοακαρνανία, « εμείς το λέμε Αγριοπασχαλιά » του απάντησαν. Βλέπεις ανθίζει τον Απρίλιο μαζί με την πασχαλιά και έχουν ίδιο περίπου χρώμα τα άνθη. Ένας παλιός γεωπόνος στον Εθνικό κήπο του έδωσε αργότερα μια διαφορετική απάντηση διαφορετική. Το δέντρο λέγεται μελία με τον τόνο στο γιώτα αλλά οι περισσότεροι το λέμε Μελιά, ή και Μελιό καμιά φορά. Στην Άνω Ποταμιά της Νάξου «εμείς τη λέμε Σολωμό» του είπαν,  στη γλώσσα μας την ελληνική η  Melia Azedarach δεν έχει καταγραφεί με έναν οριστικό τρόπο.

Εκατοντάδες από αυτές συναντάς σε δρόμους της Αθήνας, το καλοκαίρι προσφέρουν σκιά πολύτιμη αλλά και το ξύλο του κορμού δεν είναι ευκαταφρόνητο,  μπορεί να καταλήξει καναπές.

 

Οι βιολόγοι τη λένε Melia Azedarach