Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΣ

Αν θέλουμε να γευτούμε το καλοκαίρι φρέσκα βιολογικά προϊόντα από τον κήπο ή το μπαλκόνι μας, τα οποία εμείς έχουμε καλλιεργήσει, θα πρέπει από τώρα να κάνουμε τις απαραίτητες εργασίες που χρειάζονται, για τη φύτευση τους.

Ξεκινάμε από τη δημιουργία του σπορείου.Υλικά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για τη δημιουργία του σπορείου είναι, τελάρα ξύλινα ή ότι άλλο υλικό μπορούμε να βρούμε, που να έχει ύψος γύρω στους 6-7 πόντους, ή τελάρα με διαχωρισμένες θέσεις σποράς, από φελιζόλ ή πλαστικό, που θα βρούμε σε μαγαζιά πώλησης γεωργικών εφοδίων.

Η ΣΠΟΡΑ

Θα πρέπει να υπολογίσουμε πόσα φυτά θα χρειαστούμε από το κάθε είδος

λαχανικού ώστε να σπείρουμε τον ανάλογο αριθμό φυταρίων. Για παράδειγμα, για

μία τετραμελή οικογένεια, δέκα ρίζες από το κάθε λαχανικό (ντομάτες, μελιτζάνες ή  πιπεριές), είναι αρκετές για να έχουμε για δύο μήνες ή και περισσότερο, τα προϊόντα αυτά από την καλλιέργειά μας. Για άλλα είδη όπως τα αγγούρια, θα αρκούσαν και πέντε ρίζες, ενώ για φασόλια ή για μπάμιες , θα χρειαστούμε πολύ παραπάνω. Αν μας το επιτρέπει ο χώρος, θα μπορούσαμε, για να έχουμε για το μεγαλύτερο διάστημα του καλοκαιριού λαχανικά, να σπείρουμε και ανάλογο αριθμό φυτών σε μία δεύτερη φάση, αμέσως μετά την μεταφύτευση του πρώτου αριθμού των φυταρίων από το σπορείο.

ΤΟ “ΧΩΡΑΦΙ” ΜΑΣ

Αφού λοιπόν έχουμε αποφασίσει πόσα φυτά μας χρειάζονται, διαλέγουμε το χώρο που είναι κατάλληλος για την τοποθέτηση του σπορείου μας. Πρέπει αυτός ο χώρος να είναι κατά το δυνατό ζεστός, ευάερος και προσήλιος, με προφύλαξη από τους κρύους βόρειους ανέμους. Σε διαμερίσματα θα μπορούσε να είναι κατάλληλος, κάποιος ημιυπαίθριος χώρος με τζαμαρία, ενώ σε κήπο ένα μέρος απάνεμο με νότια έκθεση.  Θα ήταν ακόμα καλύτερα, αν αυτό το χώρο μπορούσαμε να τον καλύψουμε με πλαστικό διάφανο, (ένα μικρό τούνελ με σκελετό από μπετόβεργες για παράδειγμα).

Αφού έχουμε το χώρο, ετοιμάζουμε το εδαφικό μείγμα που θα χρησιμοποιήσουμε σαν υπόστρωμα στο σπορείο. Θα πρέπει να είναι, όσο γίνεται αμμουδερό για να στραγγίζει. Για το λόγο αυτό, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, 5 μέρη κοσκινισμένο κηπόχωμα, 3 μέρη φυλλόχωμα, (σχινόχωμα, καστανόχωμα  μα ή κάποιο compost) και 2 μέρη ποταμίσιας άμμου. Ελλείψει όμως όλων αυτών, χρησιμοποιούμε 4 μέρη φυλλοχώματος και ένα μέρος άμμου ή περλίτη που βρίσκουμε ευκολότερα.

ΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΜΑ

Αφού ανακατέψουμε τα διαφορετικά μέρη, παίρνουμε το εδαφικό μείγμα που ετοιμάσαμε και γεμίζουμε τα τελάρα που έχουμε ως σπορεία, αφού έχουμε  ανοίξει τρύπες  (αν δεν είχαν) για τη στράγγιση. Τα τελάρα γεμίζονται με 6-7 πόντους από το χώμα και σπέρνουμε σε γραμμές τα λαχανικά μας. Η απόσταση των σπόρων επί των γραμμών σποράς είναι 4-5 εκατοστά ,ενώ οι γραμμές σποράς θα απέχουν 6-7 εκατοστά. Σε κάθε θέση σποράς σπέρνουμε 4-5 σπόρους του λαχανικού, για να είμαστε βέβαιοι ότι δε θα έχουμε κενά. Μπορούμε να σπείρουμε και στα “πεταχτά”, αλλά είναι δύσκολος ο διαχωρισμός τους κατά τη μεταφύτευση.

Για τα τελάρα με έτοιμες διαχωρισμένες τις θέσεις σποράς, γεμίζουμε με το εδαφικό μείγμα ως μισό εκατοστό κάτω από το χείλος και σπέρνουμε στις καθορισμένες θέσεις, 4-5 σπόρους του λαχανικού. Αφού σπείρουμε , τους καλύπτουμε με μισό πόντο περίπου χώμα και συμπιέζουμε επιφανειακά με το χέρι ώστε να έρθουν σε επαφή οι σπόροι με το χώμα. Έπειτα ποτίζουμε άφθονα, αλλά πολύ προσεχτικά, με μικρό μέγεθος σταγόνας, ώστε να μη μετακινηθεί το έδαφος και αποκαλυφθούν οι σπόροι.

ΤΟ ΠΟΤΙΣΜΑ

Ποτίζουμε 2-3 φορές την ημέρα, ώστε το επιφανειακό στρώμα του εδάφους να μένει πάντα υγρό. Μία μέθοδος καλή για να βλαστήσουν οι σπόροι γρηγορότερα, είναι να τοποθετηθούν για 1-2 ημέρες πριν τη σπορά, σ’ ένα δοχείο με νερό για να “τραβήξουν” υγρασία.

Όταν οι σπόροι βλαστήσουν, σταματάμε τα καθημερινά ποτίσματα. Συνήθως ένα

πότισμα ανά 2 ημέρες είναι αρκετό (εξαρτάται από τη θερμοκρασία το χώμα κ.λ.π.). Το σημαντικότερο μετά τη βλάστηση των σπόρων είναι η αφαίρεση από κάθε θέση σποράς, των πλεοναζόντων φυταρίων, ώστε να μείνουν τελικά σε κάθε θέση 1-2 φυτάρια ,τα πιο υγιή. Φροντίζουμε ο χώρος του σπορείου να αερίζεται επαρκώς, ιδίως τις ώρες της ημέρας (πρέπει να αποφεύγουμε τη δημιουργία ιδιαίτερα υγρού περιβάλλοντος). Σ’ αυτό το στάδιο μπορούμε να ενισχύσουμε τα φυτά δημιουργώντας εκχυλίσματα από διάφορα οργανικά υλικά ή φυτά (π.χ. τσουκνίδες), ή προμηθευόμαστε υγρά οργανικά λιπάσματα ,(π.χ. από φύκια ή γεωσκώληκες), που δυναμώνουν τα μικρά φυτάρια. Αυτά προστίθενται με διαφυλλικό ψεκασμό, είτε διαλυμένα στο νερό του ποτίσματος. Σε περίπτωση εμφάνισης κηλίδων στα φύλλα ή στο στέλεχος των φυτών, ραντίζουμε με θειϊκό χαλκό.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Ανάλογα το είδος των φυτών και το χώρο του σπορείου, μετά από 6-7 εβδομάδες, τα φυτά έχουν αποκτήσει ύψος γύρω στα 15 εκατοστά και είναι έτοιμα για μεταφύτευση.